Er is geen bloei die zich hecht
Wolken kunnen ook ’s nachts als niemand ze ziet gebaren vormen
een gezicht met volle lippen
een melkachtige lus
Nu blauwt de avond
Je schrijft haastig een dichtregel op je hand
De woorden zullen verdwijnen onder de kraan
nadat je ze al eerder was vergeten
In het draaien van de aarde is het draaien van gedachten
het woelen van het lichaam, overhoop geschopte lakens
Stilte, zonder poeha of kristal
en uiteindelijk het gevoel dat de natuur
je daarmee samenvat