Wormwiel

Door draglines en bulldozers open getornd polderland
Smeltende wolken boven hoornkleurige takken, rondwielende

meeuwen boven de door schapen begraasde dijk; angst voor school
tegenzin – je weet het nog zo scherp, alsof je geheugen

voor afkeer, voor loslaten was gemaakt

De rustige brede slag van een wormwiel op een baggerschuit
op weg naar een opstellocatie

van me af drijvend

Plaatsen uit je jeugd
waar het avontuur geen pad meer aflegt

Verstreken dagen, ongetelde dagen verdwenen met hun
weerklank in een steeds weer vallende

stilte op deze slaperige
bodem van het voorbije

Vergeten plannen, vervaagde richtingen, uitgewiste momenten
Een ondergrond waarop niets meer groeit dan het verder

levende, buigend als riet, voor alles