Vanya

Het zwervende zoet
in je ogen
voedt me

Je borsten
helen me

Op weg naar je
ontdooit mijn polsslag van ijs

zie ik opeens hoe wolken boven me
in de kracht van hun leven zijn

hoe bomen, vogels, bloemen
de dag openen
al is het al middag

Liefde liegt altijd, maar gelukkig alleen
ten opzichte van de waarheid