Zoals twijgen op levende bomen
weten waar de wortels naar toe gaan
kent ze de gangen van haar soldaten, lakeien, slavinnen
in haar conische kathedraal van aarde en speeksel, soms meters hoog
Door een ingestorte of stukgemaakte wand kreeg ik haar te zien
een enorme maiskolf, maar dan bestaand uit ringvormige wervels
met zwarte bandjes
Het voelde als een inbreuk, voyeurisme
Ze bewoog niet, ze hoeft nooit iets te doen
Bij gevaar worden de wegen rondom haar onmiddellijk gesloten
Ze regeert haar gemeenschap telepathisch
Ze regeerde mij
toen ik me omdraaide en besloot niets te zeggen
tegen de andere toeristen
Frans Weiland