Er groeien nachten
in stoppels uit je gezicht
Als een foto die zich inkleurt
geen verleden meer en nog geen heden
komt het spiegelbeeld in je ogen staan
Rood vullen zich de vleermuisholen van je geweten
Schimmen blijven achter in graven en steden
wandelen door je slaap en honen
de valse verzoening met je bestaan