De dag gaat languit liggen in vuile velden
betreedt bruidssuites van bosjes
zelfmoord plegende insectenzwermen
bloed en merg dat geen licht wil zien
de donkere manden van de slaap
Je gaat met een lied mee
Je komt nergens aan
De vogels in je lijf zijn verdwaald
Ik mocht zoveel in mijn dromen
dat ik nu mijn eigen afwezigheid ben
Frans Weiland