De maan, met niemand solidair
beschijnt je in rusteloze nachten
Gedachteloos loop je door een spinnenweb
Een boom waar je ooit je letters in kerfde met je zakmes
De bast weer dichtgegroeid, van jou genezen
Een mug vliegt weg met je bloed
Dichtregels komen bij je op, vervliegen alweer
voor je paniekerige ren naar pen en papier
Je voetstappen op het strand
vullen zich met water
Misschien dat slechts verloren, uitgewiste herinneringen
je proberen te volbrengen
buiten jezelf om