Onze dialoog
Wordt opgebouwd met stukken rots
Testamenten van vocht, zaaigraan
Stemmen die zomaar in schoonheid ontstaan
De gouden retoriek van bladeren
Het wezen van een heerlijke, kletsnatte dag
Hij doseert volgzaamheid, speelt wintermuziek
Is de massa van de toekomst
Scheert ziel, lucht, licht over een kam
Stoomt de dagtaak klaar om een zwaluw te worden
Onze dialoog
Negeert zijn eigen onbeschrijfelijke moeheid
Herkent zijn eigen verbazingwekkende tinten
Vlucht voor droogtrommels, ambtshalve verboden verliefdheden
De leegte van het heelal
Spreekt soms uit hoe ver we zijn verdwaald
En doet dan net alsof elk woord
Een stap is