Het weidse mozaïek van je eenvoud
Hoe je zinnen tegenhoudt
mijn nacht bent die voorbij glijdt
of de ruimte juist
verstilt
Brekend stemgeluid, je trillende silhouet, beelden
lichtend op de wanden
van je afwezigheid
Mijn dromen zijn nu
in het slechte gezelschap van de waarheid
Het herinneringsoog
niet te blinderen
Voetje voor voetje
ga je