Het verstand met het verstand willen afbreken
Je ogen half dichtknijpen om voorbije
beelden scherper te zien
Haar mooie maar zeldzame lach
Samengepakt geluid van mussen in de heg
die haar kenden, wisten
dat er broodkruimels werden gestrooid
Nu graast wind over de velden – een natuurontwikkelingslocatie
worden dikke baggermengsels ontgraven door bulldozers
slaan populieren hun serene ritme tegen elkaar
Leegte
keert haar stof naar je blik
Haar afwezigheid probeert zich materie te voelen
komt niet verder dan een waas, haar verre stem
zonder herkenbare woorden
Misschien werd de toekomst altijd al
in een zinloze, vreemde taal verteld
en hoor je die nu pas