Langs akkers

Je fietste langs van die grote silo’s op kale, betonnen erven
langs akkers met een volstrekt regelmatig groen, doods

Bladeren maakten nocturnes, ik probeerde
een droom uit, sprak je aan

Het was bij een brommende pomp die het land vernatte
Je slordig aangebrachte lippenstift ontroerde me

Tussen bijna kleurloze strepen beeldstof, broze stralen
van het half beslagen en bijziende herinneringsoog

in dat door het verleden achtergelaten landschap
nog niet bezig te verdwijnen

lach je me toe onder de naaktheid van een regenbui

Snippers, momenten, zoveel later, glanzend
door de helderheid heen van afwezigheid